Китоб пас аз сабти ном дастрас аст.
| Номи китоб: | Латоиф-ут-тавоиф |
| Муаллиф: | Фахруддин Алии Сафӣ, |
| Соли нашр: | 1968 |
| Теъдоди саҳифаҳо: | 273 |
| Яке аз фаслҳои «Латоифу-т-тавоиф» латифаҳоеро дар бар мегирад, ки ба табибон бахшида шудааст. Дар рафти баёни латифаи ба ин ё он табиб бахшидашуда андешаҳои муаллиф дар бораи табиб, тарзи табобат, муомила бо беморон, роҳу усулҳои табобат, натиҷаи табобати беморон ва ҳунари муолиҷавии табибон баён карда шудаанд[1]. Дар баробари он ки вазифаи ҳар як латифаи асар ҳазлу мутоиба ва ба шодиву фараҳ овардани дилу табъи хонанда аст, дар паи он ҳадафи тарбиявӣ ва ибратомӯзӣ ҳам ниҳон аст, ки хонанда аз нуқсонҳои ахлоқӣ ё маънавии қаҳрамонони асар ибрат омӯзад ва онҳоро дар зиндагии хеш такрор насозад. |