Девони ашъор
Ашъори соҳиби ин маҷмӯа бо тахаллуси "Ҷиболӣ" аз сарчашмаи ноб оғоз гирифтааст. Сухане, ки дар он реву риё нест, мисли садафи покест, ки аз ҷайби гуҳар поку мубарро берун меояд ва бинандаро бо ҷилову дурахш ва тобиши нотакрори худ мафтуну маҷзуб месозад. Хоссатан, сухане, ки холӣ аз ҳирсу тамаъ, мамлӯ аз имону ишқу ихлос буда, аз сидқу садоқату сафои ботин башорат бидиҳад.
Муфассал »
Ёддоштҳо. (Чаҳор қисм)
«Ёддоштҳо» беҳтарин намунаи насри муосири тоҷик буда осонфаҳм, равон, дилрас ва ҷаззоб аст.
«Ёддоштҳо»-ро як навъ феҳристи тафсирии дигар асарҳои устод Айнӣ номидан шояд иштибоҳ набошад, зеро агар амиқ андешед, пай хоҳед бурд, ки устод воқеаеро ба таври муҷаз дар «Ёддоштҳо» оварда бо як ҷумлаи ҳаволаӣ иброз медоранд, ки «ин матлабро дар фалон асарам пурра овардаам» (мазмунан) ва ё дар бораи қаҳрамони ҳодисае маълумот дода иттилои комилро ба яке аз романҳояш ҳавола мекунанд.
«Ёддоштҳо»-е, ки дар дасти Шумост, асосан аз рӯи «Куллиёт»-и (ҷилдҳои 6 ва 7) Айнӣ, ки соли 1962 чоп шудааст, рӯнавис шуда, дар дигар сохту андоза муқовабандиву саҳҳофӣ гардида, ҳангоми тарроҳиву ороиш дар оғози ҳар қисм аз ашъори устод Айнӣ намунаҳое оварда шудаанд, ки бидуни чор мисраи аввали оғози китоб дигар аз таркиби «Ёддоштҳо» берунанд ва мароми ноширанд.
Ҳамчунин аз баъзе аксҳои дар «Куллиёт» овардашуда, ки ба мавзӯъ иртиботи кам доштанд ва матнро такмил намедоданд, сарфи назар шуда, ба ивази онҳо аксҳои дигар, ки аз диди ношир ҷолибтару нодиртар ва аз ҷиҳате такмилдиҳандаи матни асосӣ маҳсуб мешаванд, ҷой дода шуданд. Ҳамчунин дар тадвину таҳияи матн қонуни забони тоҷикӣ ва қоидаи имлои нав риоя карда шуд.
Иловатан баъзе иштибоҳҳои ноширони пешин ба тавассути муқоисаву муқобала бо дигар нашрҳо, минҷумла нашри форсии ин китоб (муҳаррири масъул Раҳим Ҳошим) ислоҳ карда шуданд.
Китоб хосатан барои мактабиёни Ҷумҳурии Тоҷикистон тавсия мешавад.
Муфассал »
Куллиёт Ҷилди I
Ин китоб матни илмию интиқодии осори яке аз поягузорони назми навини тоҷик Абулқосими Лоҳутиро аз соли 1899 то соли 1925 дар бар мегирад. Таҳиягарон дар натиҷаи омӯхтани ҳамаи сарчашмаҳои мавҷудаи марбут ба устод Лоҳутӣ- дастхатҳои ӯ, сиёҳнавис ва покнависи асарҳо, нусхаҳои мошинкашуда ва китобҳои, ки аз тарафи муаллифро ба хонанда дастрас кунанд, ба тавассути муайян намудани таърихи эҷоди ҳар як асар ва марҳилаҳои он ташаккули шахсияти шоирро нишон диҳанд. Китоб баъзе асарҳоеро ҳам дар бар мегирад, ки то ин дам ба хонандаи тоҷик маълум набуданд. Ин китоб ба мутахассисони адабиёт, ба муаллимону донишҷӯёни факултаи филологияи мактабҳои олӣ, миёна, ба ҳамаи дӯстдорони шеъри Абулқосими Лоҳутӣ пешкаш мешавад.
Муфассал »
