Дар шароити кунунӣ, ки ҳама гуна иттилоъ мавқеъ ва қимати хосро дорост, мутахассисони соҳаҳои гуногун истифода аз техникаю технологияи электрониро ҷиҳати расидан ба ҳадаф хеле муҳим мешуморанд. Техникаи муосир имкон медиҳад, ки коркарди босифати иттилоъ бо суръати баланд анҷом ёфта, ба ин васила муштариён ба ахбори лозим дар кўтоҳмуддат даст ёбанд. Табиист, ки Китобхона чун маркази муҳими иттилоотрасонӣ аз ин раванд наметавонад дар канор бошад, пас он ҳадафу самтҳои фаъолияташро бо талаботи ҷомеъаи иттилоотӣ созгор менамояд. Гузариш аз шеваҳои анъанавии иттилоотрасонӣ ба усулҳои муосири автоматикунонии фаъолият барои Китобхона ногузир аст. Алалхусус баробари китобҳои чопӣ арзи вуҷуд кардани Китобхонаи электронӣ тағироти куллӣ дар самти хизматрасонӣ ба хонанда ворид намуд. Пешрафти босуръати технологияи муосир-алоқаи мобилӣ, телекоммуникатсия, компютер ва ғайра баробари иқтисоду иҷтимоъ маҳаки рушди иттилоотрасонӣ низ гардиданд.
Дастури зерин бо мақсади ёрӣ расонидан ба дохилшавандагони Донишгоҳи технологии Тоҷикистон доир ба математика тартиб дода шудааст. Таҷриба нишон медиҳад, ки дохилшавандагон он қисми математикаеро, ки дар синфҳои поёнӣ омухта мешавад, тез фаромуш мекунанд. Аз ин сабаб, бо ёрии ин дастур дохилшавандагон қисмҳои фаромушкардаро тез барқарор карда метавонанд. Дар дастур оиди ҳар як мавзуъ якчанд мисолҳо оварда шуда, роҳҳои ҳалли онҳо зикр гардидаанд. Дар охири ҳар як мавзуъ барои кори мустақилона масъалаҳо пешниҳод карда шудаанд.
Китоби дарсӣ мафҳумҳои асосӣ, институтҳо ва соҳаҳои ҳуқуқи байналхалқиро ҳамачониба баррасӣ намудааст.
Дар китоб доир ба усулҳои муаӣян кардани таркиби химиявӣ ва баҳо додан ба сифати шир, маҳсулотҳои гуногуни ширӣ, гӯшт ва маҳсулотҳои гӯштӣ, равғани чорво, пӯст, асал ва тухм, технологияи истеҳсоли маҳсулотҳои ширӣ, гӯштӣ, ҳасибҳои намакин, консерваҳои гӯштӣ ва дигар маҳсулоти чорводорӣ маълумот дода шудааст
Ашъори “Боғи мурод”-и Алимуҳаммад Муродӣ реша бар назми ҳазорсолаи классикӣ ва осори шифоҳии халқи тоҷик дошта, маҳсули мушоҳидаҳои бардавом ва заҳмати пайвастаи эҷодӣ мебошад. Тору пуди ашъораш хеле нозук ва вусъати андешаҳояш хотирмон аст, ки инро баъди мутолиаи ин китоби тозаэҷодаш хубтар эҳсос хоҳед кард.
Ин китоб аз панҷ ҳокоя, силсилаи афсона , масал, ривоят, иншо ва ҳикоёти бачагона , пораҳо аз китоби "Маҳдудаи матолиби хонданӣ" , қайдҳо, номаҳо ва баргузидаи суханҳои ҳикматомӯзи даҳои адабиёти рус ва ҷаҳон Лев Николаевич Толстой мураттаб гардидааст. Намунаҳои интихобшуда дорои ҷанбаи қавии инсондӯстӣ, одамият, меҳру вафо буда, мутолиаи онҳо барои доираи васеи хонандагон пешниҳод мешавад.
Суханрониҳо, паёмҳои табрикӣ ва андешаҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар бораи Одамушшуаро устод Рӯдакӣ
Умари Хайём олим ва шоири барҷастаи асрҳои XI-XII мебошад. Номи аслии шоир Абулфатҳ Умар бинни Иброҳим буда, Ҳайём лақаби ӯст. Ӯ соли 1040 дар Нишопур таваллуд ёфта, солҳои ҷавонӣ ва таҳсили илмро дар ин ноҳия гузаронидааст. Дар солҳои ҷавонӣ шоир вақти худро бештар ба омӯхтани илмҳои ҳандаса, тиб, фалсафа, риёзиёт, адабиёт ва ғайраҳо сарф кардааст. Шӯҳрати Хайём бештар аз рубоиҳои ӯ мебошад.
Яке аз асарҳои бузурги ӯ «Дувоздаҳ дарвозаи Бухоро» ба шумор меравад. Мазмун ва мундариҷаи асар давоми воқеаҳои китоби аввалӣ буда, ҳодисаву воқеаҳои солҳои 1920-1922-ро фаро гирифтааст. Ин давра солҳои аввали баъди инқилоби халқии Бухоро буда, замони ниҳоят вазнини таърихӣ будааст. Ҳама табақаҳои ҷамъият инқилобро ба таври ба худ хос дарк мекарданд. Муносибати шахсони пешқадами ҷамъият аз қабили Асою Фирӯза, Аббосу Каримҷон ба тағйиротҳои гуногуни замона мусбат буданд.