Рубоиёт
Умари Хаӣём яке аз шоирони бузурги адабиёти классикӣ ба шумор меравад. Шоири тавоно ва ҳакими донишманд қамчун устоди рубоӣ маҳсуб мешавад. Хаӣёми Нишопурӣ, ки мутахаллис ба Хаӣём будааст, соли 1048 дар шаҳри Нишопури Эрон ба дунё омадааст. Шоир умри дарози пурбаракат дидааст. Ӯ соли 1131 дар зодгоҳи худ шаҳри Нишопур аз олам даргузашгааст. Мадфани ӯро мардуми Нишопур бо ҳурмату зҳтиром нигоҳубин мекардаанд. Вале хешовандони худи шоир дар Шодях барои Умар оромгоҳе сохтанд, ки ҷоми сарнагунро мемонад. Оромгоҳ бо рубоиҳои дилангези худи шоир ороиш дода шудааст.
Тавре маълум аст, аз шоир ба мо асарҳои зиёде боқӣ, мондааст:
Дар ин китоб мунтахабе аз силсилаи рубоёти Умари Хайём ба ду забон тоҷикӣ ва русии рубоиёт тарҷумаҳои Г.Б. Плисетский, Н. Стрижков ва В. Державин истифода гардидаанд.
Муфассал »
Куруши Кабир. Шоҳаншоҳи тамаддуновар
Тамаддуни ориёӣ яке аз қадимтарин ва бонуфузтарин
тамаддунҳои башарист, ки решаҳои таърихӣ, арзишҳои
маънавӣ ва асолати забонии худро нигоҳ дошта, аз сарзамини
Ҳинд то канораҳои Юнон доман густурдааст.
Сарнавишти ориёиҳо, ки мо тоҷикон низ яке аз меросдорони асили он ҳастем, аз ҷумлаи саҳифаҳои басо рангину
шигифтангези таърихи башар буда, аз асотиру ривоятҳои офариниш,
«Авасто»-ву Зардушт, Эрону Тӯрон, Суғду Бохтар, асолати
давлатдории Пешдодиёну Каёниён, Ҳахоманишиёну Кушониён, Сосониёну Сомониён сарчашма мегирад.
Яке аз ситораҳои рахшони тамаддуни ориёӣ, ки ҳанўз 2500
сол қабл аз ин ба қавли файласуфи бузурги немис Гегел ба
оламиён усули мутамаддини давлатдориро эҳдо кардааст, Куруши Кабир мебошад.
Муфассал »
Таърихи халқи тоҷик. Аз давраҳои қадимтарин то замони муосир
Китоб дар асоси асарҳои таърихӣ, хуҷҷату санадҳои маҳфӯза,
маълумотҳои оморӣ, истифодаи таҷрибаи омӯзгории бисёрсолаи
муаллифону ҳамкасбон, маслиҳату пешниҳодҳои мутахассисон ба
табъ расида, таърихи халқи тоҷикро аз давраҳои қадимтарин то
замони муосир фарогир мебошад.
Китоб барои донишҷӯёни мактабҳои олии Тоҷикистон иншо
шудааст.
Ҳадаф аз навишгани ин китоб баррасии воқеоти таърихӣ ба
рои донишҷӯёни азиз мебошад. Муаллифон кӯшиш ба харҷ дода,
сайъ иамуданд, ки ба донишвҷуёну устодон андаке бошад ҳам аз
ранаиди қоимақоми таърихи миллату ватан, қонунияту воқеаҳо ва
хусусиятҳои воқеии онҳо воқеъбинона нақл намоянд.
Боварии комил дорем, ки китоби мазкур дар давраи соҳибистиқлоли комили Тоҷикистони азиз ба оммаи васеи хонандагон барои аз худ намудани саҳифаҳои рангини таърихи халқи тоҷик кӯмак хоҳад расонд.
Муфассал »
