Дар шароити кунунӣ, ки ҳама гуна иттилоъ мавқеъ ва қимати хосро дорост, мутахассисони соҳаҳои гуногун истифода аз техникаю технологияи электрониро ҷиҳати расидан ба ҳадаф хеле муҳим мешуморанд. Техникаи муосир имкон медиҳад, ки коркарди босифати иттилоъ бо суръати баланд анҷом ёфта, ба ин васила муштариён ба ахбори лозим дар кўтоҳмуддат даст ёбанд. Табиист, ки Китобхона чун маркази муҳими иттилоотрасонӣ аз ин раванд наметавонад дар канор бошад, пас он ҳадафу самтҳои фаъолияташро бо талаботи ҷомеъаи иттилоотӣ созгор менамояд. Гузариш аз шеваҳои анъанавии иттилоотрасонӣ ба усулҳои муосири автоматикунонии фаъолият барои Китобхона ногузир аст. Алалхусус баробари китобҳои чопӣ арзи вуҷуд кардани Китобхонаи электронӣ тағироти куллӣ дар самти хизматрасонӣ ба хонанда ворид намуд. Пешрафти босуръати технологияи муосир-алоқаи мобилӣ, телекоммуникатсия, компютер ва ғайра баробари иқтисоду иҷтимоъ маҳаки рушди иттилоотрасонӣ низ гардиданд.
Дар «Фарҳанги ибораҳои рехтаи забони тоҷикӣ» наздики ҳашт ҳазор ибораи рехта ё ин ки ибораҳои фразеологӣ ба монанди «Мурч хӯрондан», «Ҳасан задан», «Ба сари касе, чизе об рехтан» ва як қисм зарбулмасал ва мақолҳо дар асоси мисолҳои бисёре аз адабиёти бадеии давраи советӣ маънидод карда шудаанд.
Ин китоб арзиши баланди тарбиявӣ дошта,паҳлӯҳои гунонгуни ҳайёти иҷтимоӣ, фарҳангӣ ва ахлоқии мардумро зери пӯшиши омӯзаҳои имонии худ қарор додааст ва ба муносибати Соли бузургдошти Имоми Аъзам (р.ҳ.) ба дӯстдорони арзишҳои тамаддуни исломӣ ва пайравони мактаб ва андешаҳои ин бузургмарди таърих тақдим мегардад.
Мураттиби «Бурҳони қотеъ» Муҳаммадҳусайни Бурҳон аз луғатшиносони бузурги адабиёти тоҷику форс буда, ин асари пурарзишу гиронбаҳояшро дар асри XVII дар заминаи таҷрибаи уламои пешин иншо намудааст, ки он барои тозагӣ ва инкишофи забони адабӣ мусоидат кардааст. Ҷилди севвуми фарҳан- ги мазкур мутобиқи тартиби алифбои ниёгон ҳарфҳои гоф то ё ва татиммаро фаро гирифтааст. Дар фарҳанг беш аз 20 ҳазор моддаи луғавӣ шаҳру эзоҳ ёф- таанд.
Китоб пораҳо аз шаҳри ҳоли яке аз симоҳои барҷастаи олами Ислом Ҳазрати Султон Увайси Қарни, ишораҳо дар адабиёти тоҷику форс, падидаҳои соҳибистиқлолӣ, ҳадисҳо ва ривояту дигар матолибро дар бар гирифта, барои доираи васеи хонандагон пешбини гардидааст.
Ин китоб барои муаллимон ва устодони фанҳои диншиносӣ, фарҳангшиносӣ, таърихи динҳои ҷаҳонӣ, таърихи фалсафа, фалсафаи иҷтимоӣ, сиёсатмадорон, кормандони давлат ва алалхусус аспирантон, донишҷӯён ва хонандагони соҳаи илмҳои гуманитарӣ ва ҳамаи он касоне,ки мақсади шинохтаи илмӣ ва касбии дин ва дониши амиқу васеъ аз масоили назариявии диниро доранд,муфид ва роҳнамо хоҳад буд.
Ин китоб бо кӯмаки сафорати Фаронса дар Ҷумҳурии Тоҷикистон дар чаҳорчӯбаи барномаи "Рӯдакӣ" рӯи чоп омад.
Маҷмӯа дар худ бист намунаи беҳтарин афсонаҳои мардумии халқияти Паряро дар бар мегирад. Афсонаҳои дохил гардида барои хонанда имкони васеи шиносшуданро ба фарҳанги шифоҳии Паря медиҳад, ки бори нахуст фарҳанги ин халқият солҳои шастум ва ҳафтодуми асри гузашта муаррифӣ шуда буд. Китоб ба мутахассисон ва оммаи васеи хонандагон пешниҳод мешавад.
Достони нави Шоири халқии Тоҷикистон Ҳадиса "Хаймаи Хайём" дар сабку услуб ва дарунмояи таърихиву фарҳангӣ давоми достонҳои "меҳвари ишқ", "Ҳилолӣ", ва "Хатлон"-и ӯст. Шоира барои офаридани ин асар бисёр маъхазҳоро омӯхта, дар зимни рӯзгору пайкору кори Ҳаким хоҷаимом Умари Хайём саргузашти талх, вале пуршарафи яке аз ситораҳои дурахшони олами фарҳанги моро дақиқу саҳеҳ офаридааст.
«Субҳи муродбахш» маҷмўаи мақолаҳои муаллиф ҳастанд, ки аз публисистикаю очерку мусоҳибаҳо иборат аст. Муҳаббат ба Ватани азизу садоқат ба арзишҳои он дар дили қаҳрамонони имрўза, ки дар замони соҳибистиқлолии кишварамон зиста, боз ҳам чуқуртар реша давондаанд, аз мавзўи асосии ин маҷмўаи нави муаллиф мебошанд. Хонанда аз мутолиаи ҳар кадоме аз мақолаҳои гирдовардашуда баҳраи хубе мебардорад, то ки муҳаббату садоқаташ ба Ватан, ба обу хоки он боз ҳам фузунтар гардад.