Китоб пас аз сабти ном дастрас аст.
| Номи китоб: | Ludzie i gwiazdy |
| Муаллиф: | Dymitr Bilenkin, Kir Bułyczow, Czesław Chruszczewski, Vladimir Colin, Jozsef Cserna, Gyula Fekete, Gyula Hernádi, Konrad Fiałkowski, Ion Hobana, Stanisław Lem, Josef Nesvadba, Rolf Schneider, Swetosław Sławczew, Arkadij Strugacki, Borys Strugacki, Aleksander Szalimow, Paweł Weżinow, |
| Соли нашр: | 1976 |
| Теъдоди саҳифаҳо: | Не известно |
| Niniejsze słowa dotyczą zbioru opowiadań fantastycznych z lat 70. ubiegłego wieku, których lekturę, z całą stanowczością i determinacją — można polecić każdemu miłośnikowi fantastyki i cokolwiek niebanalnych rozważań na temat konstrukcji wielkiego wszechświata. Jak już wspomniałem, książka ta została wydana w czasach dość zamierzchłych, bo w roku 1973 — co może działać deprymująco na czytelników lubujących się w dość poczytnych, aczkolwiek pisanych nieco na siłę powieściach — a tych, jak wiadomo, pełno dziś na półkach księgarni. Niemniej publikacja o dość tajemniczym, intrygującym tytule „Ludzie i gwiazdy” wydaje się pozycją godną uwagi każdego miłośnika fantastyki (bez względu na przedział wiekowy). Cóż w takim razie jest ciekawego w tej dość opasłej i bogatej w treść merytoryczną książce? Co sprawia, że odpowiedź na pytanie dotyczące wartości książki — bez trudu nasunie się czytelnikowi już po lekturze kilku utworów w niej zawartych? Otóż zbiór opowiadań „Ludzie i gwiazdy”, mimo iż wydany w czasach wszechobecnej cenzury i inwigilacji, wziętej niemal z powieści „Nova Express” W.S. Burroughsa, niewiele tylko straciwszy na świeżości przekazu, nadal zaskakuje siłą wyobraźni autorów, wielotorowością, wieloaspektowością nurtu fantastyki i wieloma innymi cechami, których na próżno szukać u niektórych twórców. |