Тазкирату-л-авлиё. Ҷилди якум
Дар байни осори Аттор «Тазкирату-л-авлиё» асари мансур буда, таърих, саргузашт, гуфтору рафтору кирдор ва ақоиди авлиёву суфиёнро дар 988 ҳикоят фаро гирифтааст. Муҳаққиқон соли таълифи онро 1219 шумурдаанд. Ин асар дар заминаи «Табақоти суфия»-и Абдурраҳмони Суламӣ, «Рисолату-л-қурайшия»-и Қурайшӣ, «Кашфу-л-маҳҷуб»-и Ҳуҷвирӣ эҷод гардида, дар навбати худ ба «Нафаҳоту-л-унс…»-и Ҷомӣ таъсири амиқи услубию ғоявӣ расондааст. Дар иншои он ду сифати нек; содагӣ ва ширинӣ зоҳир аст. Ба қавли М. Баҳор «…тақрибан сабки насри салису равони аҳди Сомониёнро дорад». Аттор дар шеър таҳаввул ва инқилобе эҷод кардааст. Ӯ дар ҳақиқат тавонист, ки муҳтавои шеърро нав кунад ва дар ин роҳ соҳибмактаб гардаду суханварони оянда бо эҳтиром вайро устод хонанд. Мавлонои Рум фармудаанд:
Муфассал »
Роҳнамо Химия, Биология, Физика
Маҷмӯае, ки дар даст доред "Роҳнамо" ном дошта, барои мустаҳкам намудани дониши Шумо аз фаннҳои, кимиё, биология ва физика ёрирасон мешавад. Худи дониш чист? Дониш-ин маҷмӯи ҳама гуна ахборотест, ки майнаи инсон онро аз таъсироти муҳити атроф гирифта, ҳаматарафа коркард менамояд ва хулосаи амиқ мебарорад.
Маҷмӯаи мазкур ба хонандагони мактабҳои таҳсилоти миёнаи умумӣ, довталабони мактабҳои олӣ, донишҷӯён, омӯзгорон ва хоҳишмандон ба сифати раҳнамо пешниҳод мегардад. Дастур асосан се фаслро дар бар мегирад ва таълифи он ба асоси барномаҳои таълимии хамия, биология ва физикаи макотибҳои таълимоти ҳамагонӣ сурат мегирад. Мақсад аз тартиби дастур аз сари нав омӯхтани фанҳои номбаршуда набуда, балки такрори курсии ин фанҳост.
Муаллифон кӯшиш ба харҷ додаанд, то ки маводҳо мувофиқи барномаи таълимӣ ва китобҳои дарсии аз тарафи Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон тастиқгардида ва аз рӯи пайдарҳамии зинаҳои мураккабшавии тасаввурот ва фаҳмишот мувофиқат намоянд.
Муфассал »
Гулистон
«Гулистон» ба таври куллӣ ҳосили мутолиоти сиючандсолаи Саъдист дар аҳволи мардуми рӯзгори худ, ки онҳоро тайи ин солҳо ҳангоми сафарҳояш ба хотир супурда, дар замони фароғати баъд аз сафарҳо ба риштаи таҳрир даровардааст. Ин асар агарчи ҳаҷман хурд аст, аз ҷиҳати танаввуи мавзӯъ бисёр васеъ мебошад. Саъдӣ дар саросари ин китоб монанди як омӯзгори корозмуда одамонро ба шинохти неку бад роҳнамоӣ мекунад ва ин корро бо овардани достону амсолу афсонаҳои таърихӣ бо далелу бурҳон ба анҷом мебарад.
Муфассал »
