Дар шароити кунунӣ, ки ҳама гуна иттилоъ мавқеъ ва қимати хосро дорост, мутахассисони соҳаҳои гуногун истифода аз техникаю технологияи электрониро ҷиҳати расидан ба ҳадаф хеле муҳим мешуморанд. Техникаи муосир имкон медиҳад, ки коркарди босифати иттилоъ бо суръати баланд анҷом ёфта, ба ин васила муштариён ба ахбори лозим дар кўтоҳмуддат даст ёбанд. Табиист, ки Китобхона чун маркази муҳими иттилоотрасонӣ аз ин раванд наметавонад дар канор бошад, пас он ҳадафу самтҳои фаъолияташро бо талаботи ҷомеъаи иттилоотӣ созгор менамояд. Гузариш аз шеваҳои анъанавии иттилоотрасонӣ ба усулҳои муосири автоматикунонии фаъолият барои Китобхона ногузир аст. Алалхусус баробари китобҳои чопӣ арзи вуҷуд кардани Китобхонаи электронӣ тағироти куллӣ дар самти хизматрасонӣ ба хонанда ворид намуд. Пешрафти босуръати технологияи муосир-алоқаи мобилӣ, телекоммуникатсия, компютер ва ғайра баробари иқтисоду иҷтимоъ маҳаки рушди иттилоотрасонӣ низ гардиданд.
«Донишномаи Шашмақом» – бори аввал дар таърихи тамаддуни мусиқии тоҷик таҳия ва тадвин шудааст. Ин «Донишнома» роҷеъ ба таърих, назария, манобеи хаттии мусиқӣ, чеҳраҳои номвари созу овози дирӯзу имрӯз, мусиқидонон, мусаннифон, сарояндагон, навозандагон, нобиғагони мактаб, равияҳои эҷодию иҷроӣ (аз Борбади Марвазӣ (589-90–628-38), ки дар ташаккул ва рушди ҳунари волои мусиқиамон мақомҳо нақши муассиру мондагор гузоштаанд, матолиби муҳимро дарбар дорад.
Ба хизматҳои таърихӣ на аз рӯи он баҳо дода мешавад, ки ходимони таърихӣ нисбат ба талаботи замони ҳозира чиро накардаанд, балки аз рӯи он баҳо дода хоҳад шуд, ки онҳо нисбат ба гузаштагони худ чи чизи наве додаанд.
Фанни молия барои донишҷӯён, аспирантон,устодони мактабҳои олии иқтисодӣ, кормандони илмию амалӣ,ки бо масъалаҳои молиявию иқтисодӣ ва ҳисобдорӣ сару кор доранд, тавсия мешавад.
Дар китоби дарсӣ маълумоти умда оид ба фанни анатомияи одам ба назардошти тадқиқоти морфологии давраҳои охирин бори аввал ба забони тоҷикӣ баён шудаанд. Китоб аз ду қисм иборат буда,шаш фаслу ҳаждаҳ бобро дар бар мегирад ва ба барномае ки Вазорати нигаҳдории тандурустии ҶТ тасдиқ кардааст,мувофиқ аст.
Китоби мазкур фарогири суханон ва таъкидҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон мебошад, ки дар ҷаласаи ҷашнвора ва баромадҳои гуногун атрофи мактабу маориф, марбияи ашдешаву ҳувияти миллӣ ифтихори ватандорӣ, сулҳу ваҳдат ва дигар масоили муҳимми замон баён гардидааст.
Ин китоб аз гузаштаву имрӯзи ноҳияи Ҷиликӯл ҳикоят мекунад. Муаллиф зимни қаламдодкардани тараққиёти иқтисодию иҷтимоии ниҳия ҳамзамон вокеаҳои муҳими таърихии дар ҳаёти мардуми ин сарзамин ва вуқӯъ пайвастаро низ дарҷ намудааст.
Дар даҳсолаҳои охир вобаста ба босуръат афзудани таъсири фаъолияти инсон ба муҳити зист ва экосистемаҳои табиӣ проблемаи аз маҳвшавӣ нигоҳ доштани намудҳои нодир ва дар зери таҳдиди нестшавӣ қарордоштаи наботот ва ҳайвонот аҳамияти хоса пайдо кардааст. Гуногунии биологии Тоҷикистон бой ва рангин аст. Дар асоси маълумотҳои навтарин дар таркиби фауна флораи Тоҷикистон зиёда аз 13 000 намуди ҳайвонот ва беш аз 4 500 намуди растаниҳои гулдор муайян карда шудааст. Дар экосистемаҳои кӯҳии Тоҷикистон 80 % гонугунии биологии кишвар сокин гардидааст. Ҳаёт ва рӯзгори беш аз 70 % аҳолии Тоҷикистон аз истифодаи боигариҳои табиӣ вобастагӣ дорад. Аз ин лиҳоз, ҳифз ва истифодаи оқилонаи захираҳои гуногунии биологӣ омили муҳимтарини беҳдошти некӯаҳволии аҳолӣ ва рушди устувори иқтисодию иҷтимоии ҷомеа ба ҳисоб меравад.
Эҳтиёҷи донишҷӯёнро ба назар гирифта, дар асоси таҷрибаи чандинсола ва маводи мавҷуда аз синтаксиси забони тоҷикӣ ин васоити таълимро чун дастури ёрирасон барои шогирдон таълиф намудем. Агар васоити мазкур дар омӯзиш ва аз худ кардани ин қисмати забоншиносӣ ба эҳтиёҷмандон ёрӣ расонад ва онҳо баҳраманд шаванд, худро хушбахт мешуморам.